Vorige week móest ik weer even de zee zien. 'Mijn' strand ligt in Egmond aan Zee. Ik kan er weer helemaal tegen na zo'n dag wandelen, voorbij de einder proberen te kijken, mijmeren en - op dat moment - gouden ideeën noteren.
Ik verwonder me over al het moois en lelijks dat de natuur biedt. Deze keer trof ik een fascinerend voorbeeld van mooi van lelijkheid. Maar wat was het? Na consultatie van vrienden en internet houd ik het op de eieren van de pijlinktvis.
Ooit schreef ik:
Voetstappen in het strand
Ik keer op mijn schreden
en zoek mijn sporen.
De weg terug
is nooit meer hetzelfde.
Mijn voetstappen
staan achterstevoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten