Het zit er op: de 50PlusBeurs, en ik geniet na. Ik heb geen idee of er, net als vorig jaar, weer zo'n 100.000 bezoekers naar de Jaarbeurs in Utrecht kwamen, druk was het zeker.
Vijf dagen gaf ik schrijfadvies in mijn stand en viermaal daags een schrijfworkshop. Ongehinderd door al die reuring om hen heen schreven de deelnemers in opperste concentratie hun impressies aan de hand van foto's en geurflesjes. Mooie, vrolijke, wrange, eenvoudige en treffende beelden en herinneringen kwamen boven.
Gesprekken met mensen die in een paar minuten hun levensverhaal schetsten of een inkijkje gaven in hun leven. Soms werd ik stil van het vertrouwen waarin ze dat deelden.
Mij schiet nu een citaat te binnen van psycholoog Nico Frijda die in een interview ooit zei: 'Ieder mens knokt zijn eigen knokseltje'.
Tijdens al die gesprekken op de beurs en uit de workshops zag ik ook dat veel mensen knokken en weer boven komen. Veerkracht, levensdrift, oersterk.
Voldaan kijk ik dus terug op de beurs, maar moe was ik wel. Bij thuiskomst gisteravond zag ik in de spiegel een vrouw die in vijf dagen tijd tien jaar ouder was geworden.
Maar ik ben nog jong genoeg om snel te herstellen en vandaag is het vooral nagenieten.
Zo'n beurs is ook een fenomeen, bijzonder geschikt om de menselijke soort te bestuderen. Tussen de bedrijven door had ik tijd om aantekeningen te maken en zelfs het begin van een verhaal te bedenken.
Enkele notities:
* met mijn flyers en visitekaartjes kan ik nog wel even vooruit, maar alle lettersnoepjes uit mijn stand zijn opgegaan
* houden van is ... haar beurstas dragen
* met een boodschappenkarretje naar de beurs: logistieke handigheid of vehikel van hebberigheid?
* haar man was kleiner dan zij. In al die jaren samen is zij zo krom gaan lopen dat ze nu even groot zijn. Zo oogt liefde.
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2010/09/genieten.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten