Kamer met uitzicht

Als ik schrijf, heb ik graag een kamer met uitzicht. Op zijn minst wil ik lucht en wat groen zien, een ruim polderlandschap zoals vanuit dit huis is misschien nog beter. Maar het allermooist blijft toch zicht op zee.

Er zijn schrijvers die het beste schrijven met zicht op niks, een blinde muur. Geen afleiding.
Boven in dit huis is het schrijfkamertje van Adriaan Roland Holst, maar ik krijg geen enkele aanvechting om daar te gaan zitten schrijven. Behalve het zicht op de blinde muur is er wel een raam. Roland Holst had in zijn tijd nog een fraai uitzicht naar het open polderlandschap en de bosrand waarachter hij de zee wist.

In het kamertje heeft het Letterkundig Museum een mini-tentoonstelling over Roland Holst ingericht met foto's en teksten van hem.
Net als ik deed hij ideeën op tijdens zijn wandelingen. Er hangt een brief aan zijn moeder van 8 aug. 1921, toen hij hier net woonde. Een citaat:
Op mijn wandelingen beginnen mijn gedachten en concepten zich al aardig te ordenen tot gegevens zowel voor proza als voor gedichten, en ik zal dan eindelijk weer eens de goede omstandigheden hebben om dat alles te realiseren.
Alles te realiseren! Hij woonde hier ongeveer 40 jaar, ik een maand. Ik ben al blij met gedachten en concepten, en een paar hoofdstukken.