Tijdens mijn vakantie heb ik mijn hangmat ook wel verlaten, ik ben zelfs nog het erf af geweest. Eten bij vrienden en andere spontane ontmoetingen, wandelen, fietsen, film, tuinieren, accordeon spelen.
Maar ik heb vooral ook veel gelezen, vele honderden bladzijden. Tien boeken op de huiskamertafel probeerden de afgelopen maanden vergeefs mijn aandacht te trekken. Bijna allemaal uit! Ik kan weer eens een boek kopen zonder de onvermijdelijke vragen: wanneer lees ik het, en waar láát ik het in mijn boekenkasten (in juni had ik al voortvarend zeker een meter boeken de deur uit gedaan)?
En mijn uitpuilende tijdschriftenmand: leeg, op twee overzichtelijke tijdschriften na. Een opgeruimd gevoel.
Waar ik helemaal opgetogen over ben, is het feit dat ik flink wat geschreven heb. Het hoefde niet en toch/dus? had ik er zin in.
Vandaag heb ik maar liefst twee manuscripten naar uitgevers verstuurd. Niet dat ik die boeken in deze twee weken heb geschreven. Nee, ze kregen eindelijk hun laatste revisie en afronding.
Een roman voor volwassenen met de werktitel Zeezucht had ik al eerder voltooid, maar ik heb hem opnieuw gerererereviseerd. Op mijn website staat een fragment te lezen, het begin van het boek:
Ook heb ik het kinderboek voltooid met de werktitel Schelpen. De eerste versie rondde ik af toen ik in november in het Roland Holst Huis in Bergen werkte. Ik schreef er eerder over op dit weblog:
Zelf ben ik op dit moment heel voldaan over het resultaat. Maar wat vindt de uitgever?
Het lange, bange wachten is begonnen. Zelfs na 25 boeken blijft het elke keer weer spannend en zeker deze twee boeken liggen me na aan het hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten