maandag 20 februari 2012

Stappen (2)


Galloway runderen met kalfjes
Het zal in de jaren 90 zijn geweest dat ik aan een excursie meedeed naar natuurgebied de Blauwe Kamer bij Wageningen. Sindsdien kom ik er een aantal keren per jaar, want in elk seizoen is dit rivieroevergebied anders.
Zaterdag besloot ik weer eens aan een excursie mee te doen, ook om de actuele natuurontwikkeling in een kader te krijgen.

De natuur die terugkomt of haar gang kan gaan dóór ingrijpen van de mens, ik blijf het een lastige paradox vinden. Maar vaak leidt het tot een prachtige uitkomst zoals in de Blauwe Kamer.


De boswachter bij een
200 jaar oude beuk
Zondag leidde boswachter Frans Duermeijer (Gelders Landschap) een geïnteresseerde groep wandelaars rond in het bosgebied bij Oosterbeek.

De Italiaanse weg met beuken

We passeerden onder meer de Zilverberg, Hoog Oorsprong, Duno en de Seelbeek. Ook bereikten we het hoogste punt van de gemeente Renkum (met 60/70 m. niet echt als mijn broodnodige hoogtetraining te beschouwen).

Een schat aan informatie kreeg ons gezelschap, waarvan me jammer genoeg al weer veel ontschoten is. Maar de natuurbeleving wordt er niet minder mooi van.
Doolhofzwam met ijslaagje


Brug bij Duno      

Nu woon ik al 19 jaar in Wageningen en is de regio Oosterbeek naast de deur en toch was ik nog nooit op het uitzichtpunt Hunenschans geweest. Een weids uitzicht over rivier, Betuwe en tot aan de Duitse grens toe. Er blijft nog zoveel vanuit de achterdeur te ontdekken.
                                                           
Zicht naar het zuiden
 vanaf de Hunenschans


2 opmerkingen:

  1. Gebruik boogbrug Duno
    :Blote kuit.
    Dit natuurverschijnsel is een belangrijke
    reden waarom de omgeving van Kasteel
    Doorwerth al eeuwenlang dagjesmensen en
    vakantiegangers trekt. De wandelroute voert
    langs verschillende bouwwerken en kleine
    ruïnes die duidelijk maken hoe vroegere
    generaties hun vrije tijd doorbrachten. Een
    van de opvallendste toeristische attracties
    uit vervlogen tijden is een stenen bruggetje
    tussen twee heuvels. Dit sierbruggetje,
    waarin met witte stenen de naam Duno is
    aangegeven, is niet gemaakt om met droge
    voeten een riviertje over te steken, maar om
    in de 19e eeuw toeristen te vermaken. De 19e eeuw was nog de tijd van de hoepelrok;
    vrouwen liepen in deze kleding over de brug.
    Op die manier hoopten mannen
    een glimp van een blote kuit op te vangen.
    Ter info.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat wist ik niet. Bedankt voor deze vermakelijke informatie.

    BeantwoordenVerwijderen