Dat is: wonen in mijn wandelschoenen, leven uit mijn rugzak, verblijf in lodges met basale voorzieningen, en soms zelfs dat niet eens, zoals in Lo Manthang waar deze drie dagen geen stromend water is. Water wordt er uit de rivier gehaald, westerse maagjes verdragen dat slecht. En elders die kamer waar je met succes een champignonkwekerij kunt beginnen, vochtige muren en alles klam.
Maar goed dat stroomstoringen soms veel verhullen van onze onderkomens.
Tegen zonsondergang koud en onder een deken wachten tot eindelijk het eten komt, want honger (al mag je dat zo in dit arme land niet noemen). Voldoende eten en toch twee kilo afvallen. Tegen al dat energieverbruik valt niet op te eten.
Lopen, lopen, lopen. Na de zoveelste bocht wacht er weer een bocht, en nog een bocht.
Stap voor stap, smalle richel, hellend vlak, rollende keien. Concentratie. Tot dat ene moment: wankel, kantel, maar gelukkig zijn daar sterke handen om me op te vangen.
Al die 'ontberingen', waar doe je het voor?
Híervoor dus!
Ziet eruit als een hele goede reden om te doen. Dus als ik nog eens wat kilo's kwijt wil.......
BeantwoordenVerwijderen