Op de tentoonstelling Point of no Return zijn vijf gedichten van mij te zien. Als dichter ben ik meer op woorden geconcentreerd dan op beeld. Daar komt bij dat ik toch al meer auditief ben ingesteld dan visueel. Ik vond het dan ook een hele opgave om een goede vorm te vinden voor mijn gedichten.
Dit gedicht kreeg pas de avond voor de opening zijn uiteindelijke vorm.
In de concepten was de ring te nadrukkelijk zichtbaar. Nu staat het gedicht op een sokkel geschreven.
Een sokkel, waar ooit iets moois op heeft gestaan, leeg.
je naam en
de dag waarop
mooi rond en
oneindig samen
ik speur in het goud
naar de breuklijn
waar zit het keerpunt
naar geen weg terug?
Andere gedichten van mij bij Point of no Return
Website tentoonstelling Point of no Return
Geen opmerkingen:
Een reactie posten