vrijdag 1 maart 2013

Nieuwlichterij

Vroeger, toen we nog gloeilampen hadden, was het leven een stuk eenvoudiger, al ben ik uit milieuoogpunt natuurlijk helemaal voor het Nieuwe Licht.
Bij het oude wattage kon ik me iets voorstellen, maar als ik nu bij een collectie lampen sta, begint het me te schemeren.
Op de doosjes staat grotendeels geheimtaal en dan ook nog eens in veel te kleine letters. Het getal voor lumen zegt me al helemaal niets. Ik probeer nieuwe watt terug te rekenen naar oude watt, maar ik kom er niet uit. Het zal wel slijten, zoals ik ook al lang niet meer de euro terugreken naar de gulden.
Gisteren in de supermarkt. Ik pijnig mijn hoofd voor het schap met lampen, keuzestress.
Ik zoek een simpel kaarslampje met kleine fitting, niet al te sterk en liefst met sfeervol licht. Aanvankelijk valt mijn keuze op een ledlamp waarvan ik de specificaties probeer te ontcijferen en te begrijpen.
Het zal wel als aanbeveling bedoeld zijn, in de trant van: je krijgt waar voor je geld. Maar op mij heeft het een wonderlijk effect als ik  lees: levensduur ca. 30 jaar. Ik betrap me erop dat ik serieus sta te rekenen. Dan ben ik 89!
Zoals ik eerder al schreef, wil ik graag 98 worden, dus dan loont het de investering. Maar wie zegt dat we tegen die tijd nog ledlampen kunnen gebruiken? Dan zit je mooi met zo'n onbruikbare, onverslijtbare lamp. Trouwens, wie zegt dat ik er dan nog ben? Misschien is mijn licht al veel eerder uitgegaan.
Ik krijg ineens twee beelden: Wim van Est in het ravijn terwijl zijn Pontiac nog doortikt en een tot op de draad versleten konijn dat door de batterijen blijft trommelen.
De aanprijzing van voor mij bijna levenslange levensduur heeft niet geholpen. Ik heb gekozen voor de goedkopere spaarlampvariant. Een levensduur van 8 jaar vind ik ook al heel wat. Voor een lamp althans.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten