De meubelboulevard werd het niet, maar wandelen in goed gezelschap in Brabant. Ondanks de soms snijdende wind (soms moet je nu eenmaal in noordoostelijke richting lopen) bood de zonnige dag een voorproefje van hoe lente kan zijn. Het was duidelijk hoe we er met zijn allen naar hadden uitgekeken.
Veel mensen lieten honden, kinderen en zichzelf uit. Op grote schaal waren racefietsen, motors, skeelers en oldtimers uit het vet gehaald.
Ik trok mijn wandelschoenen aan voor weer eens een echte wandeling, van meer dan drie uur. Dat is overigens nog niets vergeleken met de afstanden en de conditie waarin ik precies een jaar geleden door Nepal liep.
In de natuur steeds meer tekenen van voorjaar. Vandaag zag ik het eerste speenkruid van het jaar en, schuchter nog, maagdenpalm in bloei.
Bij de zandver-
stuiving speelden kinderen en volwassenen uitgelaten.
En voor ijscokar 'De ijsbeer' had zich zelfs een hele rij wachtenden gevormd.
Zelf streken we neer op een terras, verrassend aangenaam. Uit de wind, in de zon.
Bij thuiskomst gloeiden mijn wangen, licht verbrand zelfs. Die had ik dus beter in het vet kunnen zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten