Dorsvloer vol confetti

Omdat ik benieuwd was naar de film 'Dorsvloer vol confetti' heb ik onlangs het succesvolle boek van Franca Treur gelezen. Het leek me verstandig eerst het boek te lezen voordat ik de film zou zien. Een boek zet toch makkelijker mijn eigen verbeelding aan het werk.
Een boekenhype nodigt mij meestal niet uit, vandaar dat ik het boek nog steeds niet had gelezen. Ik vond het erg goed, het verhaal van Franca Treur over een streng gereformeerd boerengezin in Zeeland. Ik begrijp de vergelijkingen wel met dat andere succesvolle boek 'Knielen op een bed violen' van Jan Siebelink, maar toch vond ik het heel anders. Alleen al van toon. Het boek is bovendien geschreven door een jonge vrouw en speelt in een latere periode. 1988, herinner ik me van de film.
Ondanks het zware geloof hebben boek en film een lichtere toon, berustender ook misschien. En ook de film heeft mij niet teleurgesteld, integendeel.
Er zijn geen spectaculaire beelden of megaturbulente gebeurtenissen nodig om mij als toeschouwer te raken. Een gezin dat simpelweg goed probeert te leven,  gewoon menselijke deugden en onhebbelijkheden, beelden van het Zeeuwse platteland. De film is met liefde gemaakt en aandacht voor het detail, beeld en geluid, want ook de filmmuziek van Fons Merkies treft toon.
Ik kijk mee met het perspectief van Katelijne, de enige dochter in een jongensgezin, tussen meisje en puber in. De leeftijd van onderzoeken en ontdekken. Telkens weer stuit ze op dichte deuren of verboden waar het etiket 'zondig' aan hangt.
Ontroerend is de scène waar het meisje troost fantaseert voor haar grootmoeder die bang is dat haar overleden man verdoemd is. Katelijne levert het 'bewijs' dat haar grootvader er bij God goed op stond.
De film laat de veerkracht zien van mensen. Katelijne toont hoe je kunt feestvieren, met zelfs confetti, waarschijnlijk een frivoliteit in dat milieu. Met engelengeduld heeft ze die uit oud papier geperforeerd.
De jonge actrice Hendrikje Nieuwerf speelt weergaloos. Haar blik - waarvan we als volwassenen kunnen leren - is rustig, beschouwend en onbevooroordeeld.
Zo aanschouwt het kind de gekte, chaos, pijn én het feest dat Leven heet.