dinsdag 14 juli 2015

Passiespel met hart en ziel

De Passiespelen in Tegelen, al jaren wilde ik erheen, maar het kwam er nooit van. Ze zijn slechts eens in de vijf jaar, maar dan wel een zomer lang.
Zondag was ik er dan eindelijk en het maakte indruk.
Natuurlijk, als kind uit de nadagen van het Rijke Roomsche Leven ben ik groot geworden met de verhalen, het lijden van Jezus en de rituelen in de katholieke kerk. De vastentijd met minstens drie keer per week 's ochtends vroeg naar de kerk, je bezigheden onderbreken op Goede Vrijdag precies om 15 uur, de benauwenis voelen van het stervensmoment van Jezus. Die ingestempelde herinneringen speelden mee zondagmiddag.

Maar er was vooral ook de universele kern: wat mensen elkaar aandoen, dat kwaad met kwaad bestrijden niets oplevert, dat we ook maar mensen zijn met een geest die sterker is dan het lichaam. Rigiditeit en machtsmisbruik van instituten tegenover oprecht gelovigen.
Misschien zijn het clichés geworden, zoals de pietà, wanneer Maria haar dode zoon in haar schoot beweent. Maar het blijft een krachtig beeld, het lijden van de moeder. Ook nu weer, daar in het openluchttheater in Tegelen.
Tegen een imposant decor van tempel, paleis, woningen en schamele tenten speelde zich het passiespel 'Lente in Galilea' af.
En de cast was al even imposant. In Tegelen worden de passiespelen van generatie op generatie overgedragen en dit was de 20e editie. In 2014 kreeg het Tegelse Passiespel de status van Immaterieel Cultureel Erfgoed Nederland.
Even schoot door mijn hoofd dat zowat het halve dorp, jong en oud, meespeelde of anderszins betrokken was. Kostuums, catering, kinderoppas, podiumbouwers en technici, orkest, een groot koor, figuranten en de acteurs. Geweldig wat amateurs in gezamenlijkheid en betrokkenheid voor elkaar kunnen krijgen.
Voor mij waren de glansrollen Jezus (Abbie Chalgoum), Maria (Nel Schroemges) en Maria van Magdala (Leta Bell).
Abbie Chalgoum speelde met een soms de adem benemende intensiteit. Een Marokkaanse Jezus zoals NRC over hem schreef (prachtige foto's trouwens bij dat artikel) en misschien maakt dat de universele boodschap nog sterker. Hij is overigens gewoon opgegroeid in Tegelen en was zelfs prins carnaval in Venlo.

De kern van geloven heeft niets van doen met instituten en regels. God is liefde, dat is de basisregel.

Ik dacht terug aan film en theater uit een ver verleden waarin dat voor mij ook zo sterk sprak. Uiteraard de film Jesus Christ Superstar, die in 1973 uitkwam en die sommigen godslasterend of oneerbiedig vonden.
Daarvoor was er op het Nederlandse toneel al de musical Godspell. Ik zag hem in januari 1973 in Tilburg en het programmaboek vind ik nog in mijn archief. Daarin zit ook het foldertje van een evangelische groepering die bij de Schouwburg demonstreerde.
De musical met onder meer Serge Henri Valke en Bill van Dijk bracht naast het lijdensverhaal vooral een blijde boodschap. Ik herinner me dat we na afloop werden uitgenodigd om op het toneel wijn te komen drinken met de acteurs. Het plastic glaasje heb ik als herinnering kort bewaard, de LP heb ik nog steeds.

Terug naar nu. De Passiespelen in Tegelen zijn nog te zien tot en met 13 september.

Website Passiespelen Tegelen. Met trailer en foto's, maar je moet het toch met eigen ogen zien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten